Als ik mijn leiderschap ontwikkelingen had willen meten was het beter geweest als ik tijdens elk evenement deze enquête had laten invullen, maar ik ben er tevreden mee. Het doel was om te controleren of ik een goede start had gemaakt en goed op weg was. Uit de resultaten heb ik gehaald dat ik meer op verantwoordelijkheden mocht aanspreken, de eerstejaars meer moest inlichten en er door sommigen meer vrijheid gewenst zou worden. Alsnog werd hier voldoende op gescoord met een 7. Mijn hoogste cijfer was op de stelling "Je kunt vragen stellen aan Kim." En ik kreeg als feedback dat ik een goed oog had voor het individu en de groep, dat ik rekening hield met de wensen van de groep en dat mijn aanwezigheid op een goede manier ervaren werd.  Dit was een belangrijke meting voor mij omdat ik niet als afwezig beschreven zou willen worden. 

Het bewijst misschien niet veel, maar het gaf mij het vertrouwen dat ik op het goede pad was en het laat zien dat ik het beste voor heb met de eerstejaars en het coördineren zeer serieus neem.  

Bij de daarop volgende evenementen vroeg ik vaker door of de eerstejaars wisten wat er van hen verwacht werd of ik begon spontaan dingen uit te leggen. 

In de eindbeoordeling van Casper had ik de feedback gekregen dat ik niet heel zichtbaar was voor hem. In mijn procesevaluatie verslag heb ik hier op terug gekeken en heb ik toegelicht dat ik het hier mee eens was. Toch kan ik troost putten dat ik voor de eerstejaars wel zichtbaar was als ze vragen hadden. (Bijlage 3, vindbaarheid)

De e-mail in bijdrage 3 is gewoon een voorbeeldje er zijn tal andere e-mails maar ook privé berichten via whatsapp. Ik heb geprobeerd mij heel open en bereikbaar op te stellen en volgens mij is dat wel gelukt. Wanneer mensen ziek waren of gestrest omdat ze niet voorbereid waren kwamen ze naar mij toe voor hulp. En de vrijwilligers die in het huisje bleven waren erg blij dat ik bij hun bleef. Toen er kans was dat de 'Adventure run' misschien niet door zou gaan door het slechte weer heb ik voor de groep gestaan en die toegesproken. Ik moet mijzelf in een positiever licht beschrijven op het moment dat ik "onzichtbare dingen" blijf doen en/of meer zichtbaar worden. Ik zie persoonlijk niet zoveel verkeerd in een "stille" leider zijn. Ik heb er alleen mijzelf mee: misschien is er kans op een "mindere" beoordeling en/of waardering maar dat is mijn probleem (als dat al gebeurd,het fijne van evaluaties en reflectie verslagen is dat alles gehoord kan worden). De dingen die gedaan moeten worden, worden gedaan. De mensen die mij moeten vinden, weten mij te vinden. Ik denk dat hard werken meer betekend dan veel "opscheppen". Het is fijn als je harde werk gezien wordt maar ik verwacht niet dat dat in een keer gebeurd. Ik moet alleen voor mijzelf vaststellen wat "hard" genoeg is. 

Nu ik terug kan kijken op alle evenementen ben ik tot de conclusie gekomen dat, hoewel ik een grote groep heel gezellig vind, ik voor nu beter leiding kan geven aan een kleinere groep. Des te groter de groep, des te meer ik op de achtergrond verdwijn. Ik ben nog niet goed in mijn stem verheffen om wat te zeggen en moet het echt hebben van de sfeer kunnen controleren, door de persoonlijke relaties die je aan kunt gaan in een kleinere groep. In een grotere groep ga je ook persoonlijke relaties aan maar duurt het langer voordat je iedereen gehad hebt en tegen die tijd moet er al van alles gebeuren. Dacht ik! Mocht ik weer voor grotere groepen komen te staan kan ik natuurlijk ook een inloop moment inplannen om iedereen te leren kennen voor het harde werken begint. De andere partij moet dat natuurlijk ook willen en als dat niet het geval is moet ik toch echt leren om het te doen tijdens de briefing of bootreis. Er zijn genoeg opties om te bedenken.  Tijdens de incompany presentatie gaf Casper als tip om er achter te komen waar mijn muurbloempjes gedrag vandaan kwam, om het te herkennen en te kunnen controleren.  Ik moet leren dat het niet erg is om op te vallen. Ik heb het idee dat het wel erg is omdat  het een les is die ik vroeger heb moeten leren. Mijn hapkido docent zegt altijd dat het moeilijker is om iets af te leren, dan het is om iets aan te leren. Maar hij zegt ook dat als je geen je zaadjes plant je nooit zal oogsten. Hoogste tijd om te beginnen. Ik heb altijd het gevoel dat ik allemaal dingen moet zijn die ik nog niet ben. En ik heb ontdekt dat het werkt om even een pauze te nemen en om mij heen te kijken. Veel mensen in mijn omgeving die ouder zijn en meer ervaring hebben zijn zichzelf ook nog steeds aan het ontwikkelen. Niemand hoeft "af" te zijn. Dat besef heeft ook voor meer rust en concentratie gezorgd vlak voor het doen van iets spannends, zoals de eerste briefing aftrappen. 

Mijn plan voor de toekomst is dus om slimme dingetjes te verzinnen waardoor grotere groepen oké zijn of worden. Door bijvoorbeeld een koffie pauze in te lassen tijdens een briefing of te beginnen met een kort spelletje. Het andere is om te onthouden dat de taakbeschrijving van studeren letterlijk is om je lesstof eigen te maken. Om nieuwe dingen te leren en te ervaren.   

Plu 7: De student managet en organiseert werkprocessen op de stage.   

Een van de werkprocessen die altijd door ons geregeld moest worden was het houden van een briefing voor de eerstejaars (Bijlage 4, het opzetten van een briefing en Bijlage 11, de briefing-presentatie.) 

In al mijn berichten naar de groep of stagebegeleider geef ik altijd een gezamenlijke groet om één team te laten zien. Dit doe ik ook al vanaf het eerste contact om iedereen ook te laten weten dat Henrike en ik beide bereikbaar zijn. En zodat iedereen al een beetje bekend is. Als ik mij voorstel weten ze automatisch dat de ander dan Henrike moet zijn. Mocht zij zich vergeten voor te stellen is iedereen alsnog bekend met onze namen. Of andersom: als ik het vergeet en Henrike stelt zich voor dan weet iedereen alsnog dat ik Kim ben.  

Wat mij opviel was dat ik de internationale studenten het meeste probeerde te betrekken door de briefing in het Engels te doen of te vertalen op het moment dat iemand anders een briefing in het Nederlands hield. Ik hoorde na een paar evenementen dat de internationale studenten toch een beetje teleurgesteld waren en daarom probeerde ik het extra op te pakken door niet alleen dezelfde informatie in het Engels aan te bieden maar ook door extra te controleren of ze het begrepen en er nog plezier in hadden. Dat was helaas niet altijd het geval. Maar ik was mij er wel bewust van, toen ik deze informatie deelde met Henrike was ze verbaasd dat de internationale studenten het zo ervaren hadden. 

Daarnaast heb ik hard gewerkt om te zorgen voor goede onderbouwing bij de studie en stage onderdelen. De feedback van Casper en Henrike laten ook zien dat zij het theoretische gedeelte mij het meeste toeschrijven. Henrike en ik hebben voor de rest de evaluaties zoveel mogelijk bijgewoond en zijn een keer bij een sponsor van Casper geweest. De naamsponsor was niets anders dan het firma: "On" een bedrijf dat officieel is opgericht in januari 2010 en in februari won 'On' de ISPO BrandNew Award. Van deze sponsor hebben Henrike en ik beide mooie schoenen aan over gehouden. (Bijlage 5, sponsor "On")

We hoefden ze beide 1 keer te dragen tijdens de adventure run, dat was de enige voorwaarde. 

(Sporteiland, 2020) (Bijlage 6, bronvermelding.)

Ik had tijdens deze stage het voorrecht om met de broer van Casper samen te mogen werken om de nieuwsbrief en de enquête klaar voor gebruik te maken. Henrike was door werk niet aanwezig tijdens de bel afspraak waar dingen bepaald werden en het resultaat was dat Marc en ik gingen samenwerken om de handvatten voor het klanttevredenheidsonderzoek op te stellen. Zoals het opstellen van de nieuwsbrief en het onderzoeken van enquête mogelijkheden. (Bijlage 7, contact Marc) 

Mijn eerste opzet voor de enquête vragen waren gesloten vragen (bijlage 9, eerste opzet enquête vragen). Sporteiland had meer aan de persoonlijke mening en Casper wou vooral veel open vragen. Marc, Henrike en ik hebben er uiteindelijk toch een mix van gemaakt omdat de resultaten wel meetbaar moeten zijn. (bijlage 10, uiteindelijke enquête.) 

Als ik terug kijk dan mag ik mijn individuele acties meer onderscheiden van het "team" idee dat ik heb. Op het moment dat er iets goed gaat deel ik heel snel de credit, en op het moment dat er iets fout gaat voel ik mij heel verantwoordelijk en zal ik dat ook snel uitstralen. Of je deelt als team je winsten en je verliezen, of je deelt geen van beide. Ik denk dat het over het algemeen wel goed is gegaan maar ik mag wel meer nadenken over wat ik uitstraal. 

Ik zou ook graag een succes willen delen, vorig jaar was mijn doel om gestructureerd te werken en ik wil mededelen dat dat aardig is gelukt. Ik heb het hele jaar met een planning gewerkt en voor het grootste gedeelte is het mij gelukt om mij daar aan te houden.  De fout die ik dit jaar maakte was dat het mij slim leek om vanaf het begin met 110% voor de tweede kans te gaan. Ik had bedacht dat ik twee weken extra zou hebben om te leren en op die manier de beste cijfers zou weten te behalen. Ik had alleen geen rekening gehouden met het feit dat toetsen uitgesteld konden worden, dat er opnieuw geleerd moest worden voor de herkansingen die ik nog van vorig jaar had en de maatregelen voor covid-19 waardoor er meer toetsen uitgesteld werden. Hierdoor volgde een opstapeling van vakken en kreeg ik opeens wel heel veel op mijn bordje, waardoor het gaan voor tweede kansen geen eigen keuze meer was.  Het gevolg was dat ik ook bij stage mijn tijd goed moest indelen en niet altijd zin had om een uurtje langer te overleggen dan gepland. Volgend jaar ga ik ervoor om het in een keer goed te doen, ook als het niet goed gaat kun je leren van het tentamen zelf. 

Ik heb wel het idee dat het werken met een planning goed voor mij werkt, Henrike houdt er niet zo van; maar voor mij lijkt het te werken. 

Ik heb ook de eerste opzet voor de gezamenlijke planning in het draaiboek toegevoegd.  Dat bleek een waardevol idee te zijn omdat we op die manier konden bedenken wat voor handvatten handig zouden zijn per onderdeel. (Bijlage 8, eerste opzet planning draaiboek.) 

Plu 11: De student ontwikkelt een professionele beroepshouding en sportkundig vakmanschap door middel van reflectie en het kritisch volgen van ontwikkelingen in het vakgebied.

We hebben met Casper mee gedacht over de mogelijkheden van sportevenementen tijdens de covid-19 pandemie. Het is lastig om daar iets op te vinden, maar meer kinderevenementen zou een tijdige oplossing kunnen zijn, om toch iets van een inkomstenstroom te genereren. Gedurende de studie hebben we na de evenementen evaluaties gehouden, en tijdens langere periodes van onderzoek en analyses hebben Henrike en ik zelf overleggen gehouden of het allemaal nog goed ging. Juist tijdens de corona-maatregelen ging dit beter omdat we vaker via skype overleggen hielden. 

Henrike haar feedback tijdens deze overleggen kwam vaak neer op mijn eigen mening uitspreken. Ik had vaak het idee dat ze niet luisterde, daar heb ik mij in dit jaar overheen gezet en ik heb meer ideeën en meningen gedeeld. Bijvoorbeeld om de klanttevredenheid-enquête die we al hadden, jaarlijks te gebruiken als meetinstrument voor ons evaluatie proces. (Bijlage 13, evaluatie meten.) 

De eerder gebruikte enquête die ik voor tussen slik en zand gebruikte laat zien dat ik wil reflecteren op wat ik doe. Het is voor mij belangrijk om te onthouden dat je eerst daadwerkelijk wat moet doen voordat je erop kan reflecteren. Ik denk veel na en moet sneller knopen leren door hakken. In mijn procesevaluatie had ik vooral veel op Henrike haar feedback gereflecteerd omdat ik met haar de meeste uren heb gemaakt en we beide in hetzelfde schuitje zaten, dat maakte haar feedback voor mij waardevol. 

Ik heb in mijn stukje van het aanvullend document ook een stuk geschreven over de ontwikkeling en trends op het gebied van vrijwilligers en sportevenementenorganisaties. Een van de eerste lessen van coaching was de opdracht om een merknaam voor jezelf te bedenken. Zodat je in je stage een "stempel" kon achterlaten. Ik heb een bescheiden stempel achtergelaten door dat stukje toe te voegen ondanks dat het niet nodig was. Ik ben heel goed in onnodig extra werk doen, maar hier ben ik tevreden mee. Ik had namelijk als extra interesse nieuwe ontwikkelingen gekozen en nu is dat toch een beetje verwerkt. Vandaar wist ik ook een antwoord te geven op de vraag tijdens de incompany presentatie; Wat Sporteiland moest doen in tijden van corona.  (Bijlage 11, ontwikkeling vakgebied.) 

Ik ben ook tevreden over de verbetering van mijn bronvermelding en gebruik. Ik gebruik bijna geen blogs meer, in plaatst daarvan de rijksoverheid, CBS of artikelen vanuit wetenschappelijk onderzoek. (Bijlage 12, slimme bronnen)

Ik moet nog beter leren filteren, we hadden tijdens de 'game' een college waarin uitgelegd werd welke zoektermen het beste waren om te gebruiken zodat je relevante dingen vindt. Als ik beter leer hoofd-en bij zaken van elkaar te scheiden helpt dat vast. Ik ga dat leren door te oefenen. Ik vind alles vaak te belangrijk waardoor ik niet kan kiezen waar ik moet beginnen. Als ik bij iets kleins begin, kan ik er beter in worden. En ik kan mij bedenken wat iemand anders eerst zou doen en dat dan vervolgens doen. 

Plu 12: De student toont zelfstandigheid, gedrevenheid en leergierigheid en weet wie hij wil zijn als sportkundige.

Leergierigheid en gedrevenheid kan ik afstrepen, ook in het feedback van onze stagebegeleider wordt ik beschreven al enthousiast. 'Zelfstandigheid' moest tijdens deze stage wel ontwikkelt worden. Als je stage loopt bij sporteiland heb je geen vast kantoor, geen vaste collega's behalve je stagegenootje en minder contact met je stagebegeleider. Ook wordt je vrij gelaten in wat je wilt doen op de evenementen zelf, zolang je je andere taken ook uitvoerde. Dat is heel fijn. Een onbeschreven leerdoel van mij was zelfstandigheid en initiatief tonen, daarom had ik deze stage ook gekozen. Als je kan zwemmen, maar bang bent voor water moet je in het diepe gegooid worden, zwemmen zul je wel.  

Dit heeft ook te maken met wie ik wil zijn als sportkundige. Ik denk dat ik meer verantwoordelijkheid en zelfvertrouwen te ontwikkelen heb. Ik denk dat ik wel gegroeid ben als ik terug kijk naar het begin van het jaar. Ik delegeer meer, ik spreek mijn ideeën uit en vraag om meer uitleg als ik de ideeën van iemand anders niet begrijp. Nu moet ik mij alleen nog leren uitspreken wanneer ik een idee niet goed vind. 

Als sportkundige wil ik zichtbaarder zijn in de voorgrond. Ik denk dat het gaat helpen als ik klein begin. Grote groepen opdelen in kleinere groepen, mensen eerst leren kennen voor het beginnen van de presentatie,  de presentatie in kleinere stukken opdelen waardoor er tussentijds vragen gesteld kunnen worden en niet alles in een keer hoeft of de volgende keer werken met een groter team (nu waren we met zijn tweeën.) Tijdens de incompany presentatie gaf de stagebegeleider als tip om erachter te komen waar de drang om op te gaan in de menigte vandaan komt: maar hoe doe je dat en hoe helpt dat als je erachter komt? 

Als je weet waar het aanligt kun je er mee leren omgaan, door bijvoorbeeld de bovenstaande technieken toe te passen. En je bewust te zijn van je eigen gedrag. 

Ik denk dat als ik dit onder de knie krijg ik weer een stukje dichterbij de sportkundige ben die ik wil zijn. 

Ik denk dat een stuk zelfstandigheid is te bewijzen door het samenwerken met Marc (Bijlage 7, contact met Marc.) Ik ben leergierig geweest op momenten dat ik dat rustig kon gebruiken, door bijvoorbeeld met de analyses meer en meer informatie op te zoeken. Ik kan mij daar soms echt in verdiepen en wegdrijven. Het stukje gedrevenheid is toch echt bewezen met de eindproducten. Ik had het niet in mijn eentje kunnen doen maar ik denk dat dat andersom ook zo is.  Een ander stuk zelfstandigheid is dat ik de powerpoint alvast gemaakt had en Henrike en ik hem daarna beide doornamen, vervolgens wou zij nog 2 dia's toevoegen en heb ik dat uit handen kunnen geven. 

Mijn grootste struikelblok van deze Plu is het gedeelte "weet wie hij wilt zijn als sportkundige." Deze stage heeft mij laten zien dat ik het heel leuk vind om met vrijwilligers te werken en mensen te coördineren. Maar Casper gaf aan dat de business niet echt bij mij past. En daar heeft hij denk ik wel gelijk in. Ik ga deze zomer vrijwilligerswerk doen dat (als hoofddoel) een maatschappelijk doel heeft en ik ga kijken of ik mij daar meer op mijn plek voel.  Als ik deze Plu beter weet te ontwikkelen dan kan ik in de toekomst waarschijnlijk ook beter omgaan met tegenslagen.  In de laatste weken van het studiejaar ging het niet zo goed. Ik had een kamer geregeld en vijf uur voor de sleuteloverdracht bedacht de verhuurster zich. Ik had zo goed en kwaad als het ging mijn spullen al gepakt, was wezen logeren bij vrienden om zoveel mogelijk gedoe te vermijden en toen ging alles toch niet door, en moest ik opeens weer terug naar huis. Dit was midden in de week van tentamens en zo ook het inleveren van het portfolio.  Ik leverde dan ook een slechte variant in. De volgende keer moet ik besluiten om bij vrienden te blijven of alles kalmeren voor ik verder ga met studeren. Ik moet in ieder geval niet opgeven en die fout ga ik de volgende keer voorkomen door mezelf te herinneren aan dit moment. Ik dacht dat het geen zin meer had, maar nu ben ik toch een redelijk portfolio aan het schrijven en ik heb daarna cool vrijwilligerswerk te doen. 

Procesevaluatie

Ik heb deze stage niet in mijn eentje kunnen doen. In dit kopje gaan we terug blikken op de samenwerking met de stagebegeleider, als team en mijn eigen reflectie.  Zie daarvoor het onderstaande document.