Reflectie:

In blok 3 ben ik bezig geweest met het uitvoeren van het bovenstaande leerdoel. En hoewel geslaagd in blok4 , waar ik minder tot niet afwachtte maar misschien soms juist te snel actie ondernam, kwam dat helaas niet door dit leerdoel. Hoewel het misschien wel een rol heeft gespeeld in bewustwording. En ik weet nu door de "stages of change" en sk4 hoe belangrijk dat is in een proces tot verandering.

 

Wat ging mis? Ik maakte mijn planningen zo ontzettend nauwkeurig en vol dat de uitvoering onmogelijk was. Liep de reis tijd bij de een uit was ik al te laat voor het andere. Ik had tijdens die manier van plannen misschien 1x succes behaald. Maar was dood op daarna. Alle andere keren werkte ik door tot ik het af had en ging vaak nog veel te laat door of viel in slaap.

 

Mijn planning werd te vol , dit kwam omdat ik álles in ging plannen wat ik eigenlijk zou moeten doen. Van plakband kopen tot een het maken van een afspraak voor een afspraak bij een tandarts. Kortom: Naast dubbel werk , had ik de hoofd en bijzaken niet van elkaar gescheiden en wou ik te veel doen. 

 

Dit liet me wel inzien, hoe druk ik het eigenlijk had. Naast de onmogelijk haalbare dingen, stonden namelijk ook de moét dingen. Toen ik mij hier bewust van werd, ben ik betere afspraken gaan maken en heb ik vaker nee gezegd op uitnodigingen of vragen. 

De planning deed wel wat het moest doen, ik had beter overzicht op wat er moest gebeuren.

 

Een andere valkuil was de nauwkeurigheid/precisie, op het moment dat je zelfs in je planner zet wanneer je kan douchen/eten/slapen ga je misschien iets te ver. Ik vergis me vaker dan eens op reis tijd of de tijd die ik nodig had voor een opdracht. Toegegeven dat gebeurd me nogsteeds wel. Reistijd wil ik graag nogeven verantwoorden. Ik woon namelijk in Groningen en niet helemaal in Roden (bijvoorbeeld). Ik ben niet afhankelijk van het openbaar vervoer.  Met reistijd bedoel ik, heen en weer vanaf mijn moeder. En hoewel dat een vrij constante rit is. Moet ik vaak nog even naar de glutenvrije broodwinkel of nog even het vuilnis doen en als ik dan toch bezig ben kan ik gelijk door naar de apotheek. 

 

Door mijn nauwkeurige planning had ik  eigenlijk geen tijd voor deze spontane uitjes.

Nu: Ik plan nogsteeds maar dan alleen de moet dingen en daar de de hoofdzaken van gemarkeerd en ik plan minder tijdsgebonden. Wat ik nog wel zou kunnen doen is iets verder vooruit plannen zodat ik ergens nogmeer tijd voor kan nemen. Wat opzich geen gek idee is.

Ik merk wel dat door op deze manier te plannen ik iets rustiger kan adem halen en het minder erg vind als ik een spontane boodschap moet doen. (Natuurlijk vind ik dat niet erg he, maar ik ben dan iets minder gestrest.)  

 

Het resultaat wat betreft het leerdoel: Initiatief nemen. 

Ik wist erg goed wat er allemaal moest gebeuren en heb zeker van me laten horen. De precieze normen misschien niet altijd maar wel welke opdracht wanneer uitgevoerd moest worden. Dit zorgde ervoor dat ik verantwoordelijkheid droeg voor het positief afronden van het project.  Ik voelde veel eigenaarschap. Iniatief heb ik getoond met het vinden van een opdrachtgever, het maken van plannen: bv.  Hapkido workshop en een looproute workshop. Ook plannen die afgekeurd werden, maar dat is oke. Zoals een actieve voedingsquiz. Na die afwijzing ben ik wel met nieuwe ideeën gekomen en heb ik meegeholpen met die van andere. Zo had Jesse ´Walking trefbal´ bedacht, een variant van het ´Walking Football´ van Sander. 

 

In het leerplan staat ook het bijhouden van wat mij tegenhoudt. Dit heb ik ongeveer 3 weken gedaan. Niet helemaal volgens planning maar ik kwam al vrij snel een paar constanten tegen.

 

1. Als ik eerder was dan mijn groepje en ik ging ergens zitten. Waarop een ander teamlid (of meervoud) binnen komt, die ergens anders gaat zitten. De rest sluit daar aan en ik moet dan later in de les aansluiten. Ik voelde me dan niet erg welkom om er bij te komen zitten. Zeker als alle andere groepjes al zaten en ik de enige was die moest verplaatsen. (Vaak later in de les) En op het moment dat er dan ook nog een stoel of een tafel "ontbreekt" die nog moet worden aanschoven. En op het moment dat er dan ooook nog een Rob is (of een Wilco) die een opmerking maakt over aansluiting moeten opzoeken. (Dit is niet erg natuurlijk, en alleen maar ontzettend waar.) 

Maar: 

Ja, dan voel ik me gewoon niet heel erg ... "safe"? "welkom"? 

"Aangestaard" dat in ieder geval. 

Dit heb ik niet echt kunnen veranderen. Maar ik ben er mee bezig door en "nou en" mentaliteit te proberen ontwikkelen. En terug te denken aan de Ardennen. Als ik een berg op kan klimmen of op wild water kan varen dan kan ik toch zeker ook wel een tafel aanschuiven. Kom nou. 

 

2. Het moment dat er een team gemaakt wordt en ik overblijf. Gebeurt me niet altijd gelukkig. Zo ben ik partner geweest met verschillende studiegenoten. Wietske, Silke, Dajo, Niels, Robin en Miguél. Daarvoor trok ik vooral op met de mensen die nu gestopt zijn. Marick, Rik. En dit zijn er misschien maar 2 , maar wel met wie ik in de pauze zat of aan het kletsen was. 

 

 

 

 

 

 

 

Reflectie schoolresultaten:

Ik heb 35 punten en ik kan nog 19 punten halen door de herkansing van het Innovatieve sportproduct, Vit@work (deze heb ik net gehad) en dit assessment.  Mijn beste cijfers en mijn trots zitten in het laatste blok.  Trots zeg ik niet alleen omdat het mijn hoogste cijfers zijn maar ook omdat het mijn beste ervaringen zijn. Vooral SPAL ging heel goed. Ik vond dit ook heel leuk om te doen (Ik kan het klantrapport en video niet laten zien vanwege privacy redenen) maar Hans was erg tevreden , mijn klant was tevreden en ik zelf ook.  (In eerste instantie niet want ik wou meer doen dan ik gedaan had maar ben ook spontaan geweest in de spellen die we wel deden. En dat was weer positief.) 

Hoewel mijn team en ik in de herkansing zaten bij V@W vanwege een postergebrek op het originele symposium, vond ik dit ook goed gaan. Het kon natuurlijk beter. Maar ik vond het goed gaan in de zin van dat ik er veel van geleerd heb. Dit durf ik te zeggen omdat we veel aangepast hebben. Dat kan alleen als je de wens van de opdrachtgever en afnemers in ogenschouw neemt. Dat is super belangrijk. En het kunnen aanpassen ook. Daar liepen Dajo en ik in blok 3 wel tegen aan. We hebben aangepast en dat werd beloond. 

We zouden in eerste instantie 1 locatie doen, we kregen er 2. We zouden verschillende vitaliteitslevels aanbod laten komen, dit werd veranderd naar de focus leggen op dynamisch werken en bewegen. We hebben 4 activiteiten gegeven i.p.v 1 of 2. De wens was uiteindelijk om er 6 te doen, dit was wel ingewikkeld vanwege andere opdrachten. Maar 4 van de 6 zijn uitgevoerd tot grote tevredenheid van de opdrachtgever. We konden niet alleen op woensdagen komen, dus we kwamen ook een (of 2) keer op een maandag. 

Dit zorgde voor goede resultaten. Niet alleen de positieve feedback maar ook de verduidelijking van het enthousiasme. Eerst ben je natuurlijk nieuw en is het ook voor de medewerkers een beetje aftasten wat wel en niet kan. Dus dat we er vaker zijn geweest was heel fijn. Ik weet nog niet wat mijn cijfer is maar ik ben in ieder geval erg blij met het resultaat bij de opdrachtgever zelf. 

 

Ik zei er net al een beetje over, Dajo en ik moeten ISP herkansen. Ik liep hier een beetje tegen hetzelfde aan als bij het leerdoel. Dajo is erg zelfstandig en ik vond het lastig om hem ergens op aan te spreken. Zoals aanwezigheid of het anders willen aanpakken van iets. Ik kwam wel met voorstellen (ook in het kader van mijn leerplan wat ik toen nog probeerde uit te voeren.) maar op het moment dat het een "nee" was liet ik het er wel bij. Dus dat kan ik beter doen. Voet bij stuk houden. Bewijs maar eens dat ik ongelijk heb, hoewel dat wel een drogreden is. Het ging niet altijd slecht, de minisoccerbal hebben we er ingelaten (ik geloof ook zeker in de waarde daarvan.) maar we zijn wel met een nieuw idee gekomen. In het blok zelf voelde ik me meer de assistent van Dajo dan partner. En nu zit dat wel goed. Ik heb zin in de presentatie. Ik ben wel zenuwachtig voor presenteren maar ik vind het steeds leuker worden om te doen. 

 

Over het algemeen:

Begin van het jaar ging ik echt voor de 6'jes. En dat ik nu nog in zoveel herkansingen zit vind ik eigenlijk ook niet heel positief. Ik ben wel tevreden over mijn werkhouding afgelopen blok. Ik wou dat ik het eerder kon oppakken. In mijn verdediging het ging ook niet echt goed, echt niet eigenlijk. Ik vond het wel grappig om in het blok gedragsverandering, mijn eigen gedrag te zien. Het heeft me ook wel geholpen. Waar studeren al wel niet goed voor is. 

 

Ik ben ervan overtuigd dat ik deze werkhouding houd. Ik ben namelijk niet een "nieuw" persoon, maar eindelijk weer een beetje mezelf. 

 

 

Rapportages:

Buddygesprekken:

Ons eerste buddy gesprek,

We hebben het gehad over waar we nu tegen aanlopen. En hoewel we de studie beide nog heel erg zien zitten merken we dat, het lastig is om na de colleges nog net zoveel tijd te besteden. 

 

Robin zit met haar trainingsschema en hoewel het allemaal wel lukt, en "gewoon doen" is, heeft ze het wel druk en moet ze hard werken. Dit komt ook omdat ze kwaliteit wilt leveren. En ze werkt ook écht hard. Ze is een beetje schuchter in hetzelfde willen vragen van haar groepje (Dajo en ik). Maar dat is volgens mij haar goed recht. Ik vind het jammer dat ik niet dezelfde kwaliteit kan leveren als Robin. 

 

Hoewel aanwezig en meewerkend laat ik mezelf iets te veel op sleeptouw mee nemen met Robin. Ik vind het lastig om heel erg naar de voorgrond te springen nadat we eerder samengewerkt hadden en ik het ook niet was, daar komt nog bij dat dit haar vereniging is. Robin weet heel goed wat ze wilt en nodig heeft om te bereiken. Dat heb ik minder. Ik wil me nu focussen op een goede hulp zijn i.p.v dingen in eigen handen te nemen of helemaal te verdwijnen van de voorgrond. Ik wil er samen met haar staan. 

 

Buddygesprek 2,

Op de vraag waar je zit in de vis zit Robin wel  goed, goed voorin. Ik zit daar iets achter. Ik was bezig met verhuizen en kreeg niet de volle support waar ik op gehoopt had. Dus naast dat internet het nog moest doen, mijn bureau nog niet stond en mijn spullen her en der verspreid waren, was ik er ook niet helemaal bij met mijn gedachtes. Ik slaap slecht en heb me al te vaak verslapen. Ik vind het lastig om dit met Robin te delen en vertel daarom wel de waarheid maar niet de achterliggende reden: "Ik heb nog geen internet"en niet "Mijn internet kabel ligt nog bij mijn ma en daar ben ik nu niet welkom." Ik merk dat ik achter begin te lopen en uit ons gesprek haal ik naar voren dat Robin het erg vervelend vind het idee te hebben er alleen voor te staan. En dit vind ik heel stom van mezelf. Zeker omdat ik me had voorgenomen dit blok helemaal bij te blijven.  We hadden het nog even over het portfolio, ik was er een dag voor dit gesprek mee bezig geweest en zei dat het wel oke ging, maar was helemaal niet zover gekomen als ik gepland had. 

 

Buddygesprek met onze SLB'er: Rob (3)

Ik had de eerste gemist. Dat vond ik echt heel erg, zeker omdat ik er niet eens bewust van was nadat ik geappt werd door Robin.  Maar ik ben er achterna gegaan en had wel een gesprekje met Rob en daarna een vlug babbeltje met Robin waarin ik het had uitgelegd en mijn excuses had aangeboden.  Ze leek  het niet heel erg te vinden en had nuttige tips van Rob gekregen.

 

Rob en ik hadden het ook even over mijn afwezigheid en hij vroeg of ik al met mijn ma gesproken had. (We hadden eerder het jaar een gesprek op mijn verzoek gehad.) Ik antwoordde dat het niet echt kon, dat mijn ma niet kon. Verder moest ik ervoor zorgen niet op een onbewoond eilandje terrecht te komen. 

 

Buddygesprek 4,

Zoals Robin samenwerken lastig blijft vinden, vind ik initiatief tonen en  communicatie lastig. 

We hebben beide wat moeite met de theorie maar zijn gemotiveerd. Ik had een beetje toegelicht dat ik wou dat het wat beter ging. Dat als de opleiding beter zou gaan, het ook beter met mij zou gaan en als het beter met mij ging dan geldt dat waarschijnlijk ook voor mijn schoolresultaten. De afgelopen tijd werkte de deze vicieuze cirkel alleen in mijn nadeel. Robin worstelt met haar planning met colleges en training. Ze gaat vaak bij SK3 eerder weg of ze volgt het op een andere dag. Ik ben onder de indruk hoe goed ze alles volgt. I.v.m haar drukke leven.  

 

 

Uit sommige buddy gesprekken kwamen constanten terug.: 

- Ik moet vragen durven stellen

- Niet bang zijn om fouten te maken 

- Beter communiceren 

 

- Ik ben wel betrokken

- Kan hard werken 

- Zou goed kunnen plannen als ik dat zou willen.

 

Mijn partner:

- Erg bang om fouten te maken

- Kwalitatief heeft ze een erg hoog niveau

- Harde werkster

- Heel zenuwachtig

- Weet wat ze wil.

- Hoopt goed te leren samenwerken

 

Conclusies Coachingsgesprekken Rob,

1. Ik moet een keer met mijn moeder rond de tafel gaan zitten.

2. Competentie gesprek, mijn portfolio moet meer 1 verhaal worden, wat is het dat ik wel op mijn gemak ben bij hapkido en niet in de klas? Let op spelling. De competenties mogen verder uitgewerkt worden. Voorbeeld val wielrenners healthy ageing. (Deze stop ik er niet in aan gebrek van  bewijslast.) 

3. Inzage herkansing SK1, werd toch een coachings gesprek. Ik ging ervan uit dat iedereen beter was dan ik. Ik heb ook mijn goede kwaliteiten.

4.  Keuze stress, nieuwe kamer vinden of naar huis gaan. Tip: Neem contact op met de studieadviseur.  En voor het maken van een keuze, schrijf alle + en - kanten uit.  (Gedaan)

 

 

Wvo's 

Ik heb nu een stage gehad op Terschelling. Dit was zeker een ervaring. Ik hoop meer te leren over de organisatie van het evenement zelf. Ik zie mijzelf, voor studie of niet, daar wel nog een keer staan. Er hing een erg rustige sfeer er was immers geen wedstrijdelement. Bij het volgende event waar ik stage ga lopen is daar wel sprake van. Dus dat wordt interessant.

 

Bekijk het filmpje:https://www.youtube.com/watch?v=c0MLpNUJ0Rk